Kada je 1887. godine Knjaz Nikola posjetio Andrijevicu, položio je kamen temeljac i priložio pomoć za izgradnju nove crkve Svetog Arhangela Mihaila. Za potrebe crkve Knjaz je otkupio zemljište na terasi Radunovac koje je, njemu u čast, dobilo ime Knjaževac. Gradnja crkve trajala je jedno ljeto, a materijal se donosio iz obližnjih sela sa druge strane Lima. Svaki puškonoša iz kraja se obavezao da donose po jedan kamen. Natpis na ulazu u crkvu svjedoči o zajedničkim naporima Vasojevića da podignu crkvu na Knjaževcu. To kolektivno ktitorstvo, prema riječima mitropolita Mitrofana Bana, bilo je podstaknuto djelovanjem narodnog prvaka Miljana Vukova koji „nije dao nijednom selu u Vasojeviće da gradi seocke crkve dokle bi svi skupa Vasojevići ovu zajednički podigli.„
Oslanjajući se na rašku graditeljsku tradiciju i slijedeći uzor manastira Morače, crkva u Andrijevici podignuta je kao najljepša i najviša crkva u ovom dijelu Crne Gore. Ikone za ikonostas i bogoslužbene knjige donijete su iz Rusije uz pomoć ruskog slovenofilskog komiteta. Izrađene u čuvenoj petrogradskoj akademiji hudožestva, ove ikone odgovaraju ruskoj ikonopisačkoj tradiciji sa kraja 19. i početka 20. vijeka, koju karakterišu idealizovani svetiteljski likovi i složeno simboličko slikanje svijetla oko glava Hrista i Bogorodice. U ikonostasu se ističu i predstave slovenskih prosvetitelja Svetog Ćirila i Metodija.
Kao prva crkva podignuta u Gornjim Vasojevićima pošto su deceniju ranije, tokom napada Mehmed-Ali paše na Vasojeviće i Moraču sve seoske crkve spaljene, crkva na Knjaževcu postala je glavno mjesto i obilježje obnove crkvenog života ove oblasti. U priprati hrama održavani su narodni zborovi na kojima su se donosile odluke od velike važnosti za čitavu zajednicu. Ovdje se na Vaskrs održavaju i nadaleko čuveni crkveno- narodni sabori na kojima se tradicionalno okuplja nekoliko hiljada posjetilaca iz čitave Crne Gore i inostranstva. Krsna slava Vasojevića je sveti Arhangel Mihailo, a obilježava se i 12. septembar kada se slavi sveti Aleksandar Nevski, zavjetna slava koju su Vasojevići uzeli kao prislavu polovinom 17. vijeka, nakon sukoba sa Turcima u Lijevoj Rijeci, kada su vasojevićke čete, u zoru, na svetog Aleksandra Nevskog, silovitim napadom porazile mnogobrojnu tursku vojsku.
Ispred same crkve nalaze se spomen biste Mojsiju Zečeviću i Miljanu Vukovu, ličnostima koje su obilježile istoriju ovog kraja. Iguman Mojsije Zečević bio je svetovni i duhovni vladar Vasojevića iz prve polovine 19. vijeka koji je dao veliki doprinos oslobođenju i ujedinjenju crnogorskih plemena. Za njega se vezuje obnova poznatog „Vasojevićkog zakona u 12 tačaka“. Njegovo djelo nastavio je čuveni vojvoda i senator Miljan Vukov Vešović. Sa vojvodom Miljanom na čelu, Vasojevići su u drugoj polovini 19. vijeka donijeli odluku da se pripoje Crnoj Gori.
Njegova legendarna hrabrost, junaštvo i izuzetna vojna strategija pokazale su se u mnogim bitkama, a možda najviše u čuvenoj bici na Morači 1877. godine kada su crnogorske snage zahvaljujući izuzetnoj strategiji vojvode Miljana izvojevali jednu od najodlučnijih i najsjajnijih pobjeda protiv puno snažnije turske vojske. Za njega je čuveni vojvoda Marko Miljanov rekao: „Svi smo mi vojvodići, a Miljan je pravi vojvoda! Prislonio je knjazu i Crnoj Gori još jednu Crnu Goru a i drugo, te nema nijednog glavara koji bi mu moga reći: ,Pomakni se, da sjednem’!“.